زمینه فساد در مدیریت شهری و شهرداری ها
گوشه ای از صحبت های حسین شهبازنیا نماینده جنبش عدالتخواه در دیدار دانشجویی با مقام معظم رهبری سال ۹۴
ایشان در ابتدای سخنان خود اشاره به زمینه های فساد که در مقابل عدالت اشاره میکند که مورد اول بحث مدیریت شهری است
در طول یک دههٔ گذشته، درآمد شهرداری‌ها با سرعت افسارگسیخته‌ای رشد یافته تا آنجا که بودجهٔ شهرداری تهران، با رقم نجومی ۱۷ هزار میلیارد تومان به بودجهٔ عمرانی کل کشور نزدیک شده است.
قدرت برخاسته از این درآمدها تا آنجاست که با کمی اغراق، مدیریت شهری کشور را می‌توان به‌عنوان قوهٔ غیررسمیِ جدید در کنار قوای رسمی ِ ۳ گانهٔ کشور نام برد.
درآمدهای شهرداری‌ها غالباً از محل تراکم‌فروشی که خود یک ابداع باطل و از نتایج حاکمیت تکنوکرات‌ها در دههٔ ۷۰ است کسب می‌شود و شهرها را آن‌چنان به بودجهٔ تراکم‌فروشی وابسته کرده است که بودجهٔ کشور به نفت وابسته است؛ در دولت، نفت که سرمایه ملی و متعلق به نسلهای آینده است را می فروشیم و خرج امور روزمره می کنیم و در شهرها محیط تنفس مردم و آیندگان را می فروشیم.
یکی از عوارض این نحوهٔ کسب درآمد، انباشت امکانات در شهرهای بزرگ، به‌ویژه پایتخت و تمرکز جمعیت زیادی در آن‌ها است که خود یک بی‌عدالتی آشکار است و مدیریت شهرها را با گره‌های کور مواجه کرده است. در همین بستر است که برج سازی، زمین خواری و کوه خواری رشد می یابد.
با رجوع به نمای شهرهایی مثل تهران، مشهد و شیراز و گذر از معابر و خیابان‌ها به‌خصوص در نقاط بالای شهر، آنچه در کنار کارهای مثبت، به‌وضوح قابل‌مشاهده است، واگذاری شهر به سرمایه‌سالاران و زراندوزانی است که تبدیل شهر به یک مجتمع بزرگ تجاری را وظیفهٔ خود می‌دانند. ده ها پروژه تجاری بزرگ که مثل قارچ هر روز در شهر میرویند، اسناد مصور تغییر کاربری پایتخت هستند، که اگر به اثر شهر بر شهروند معتقد باشیم _که هستیم_ آیا این تغییر کاربری شهر به تغییر سبک زندگی شهروندان نخواهد انجامید؟ و آیا فرهنگ شهر متناسب با همین تجاری سازی ِبی هویت عوض نخواهد شد؟
از طرفی بسیاری از این پروژه‌های تجاری بر ویرانهٔ باغ‌ها ساخته می‌شوند. وسعت این تخریب‌ها تا آنجاست که دبیر شورای عالی معماری و شهرسازی خیرا اعلام کرده در طول ۱۰ سال گذشته، ۴ هزار هکتار از باغات ِ شهرِ تهران، نابودشده است.
به‌رغم تذکرهای مکرر حضرت‌عالی برای حفظ باغات در محدودهٔ شهرها و علی‌رغم تأثیر محیط زیست بر سلامتی شهروندان، مدیران و دستگاه‌های مختلفی، دست‌اندرکار این جرم آشکار می‌باشند.
اگر قرار باشد مطالبات رهبری در مبارزه با زمین‌خواری و کوه‌خواری و هم‌چنین شهرسازی اسلامی-ایرانی و امثال آن تحقق عینی بیابد، باید ساختار فسادخیز تأمین درآمدهای شهرداری‌ها تغییر پیدا کند و الا با توصیه و یا برخورد موردی به نتیجهٔ جدی نخواهیم رسید و این مهم علی‌رغم تأکید در سیاست‌های کلی شهرسازی، مغفول مانده و متأسفانه در سیاست‌های کلی برنامه ششم در کنار مواردی نظیر محیط‌زیست، کشاورزی و آب موردتوجه واقع نشده است.
البته جنبش عدالتخواه در کنار مطالعه، موشکافی و مطالبهٔ مسئلهٔ مذکور به‌حسب وظیفه شرعی، در ۲ مورد از این موارد متعدد در زمینه تخریب باغات که یکی از این‌ها توسط ستاد اجرایی فرمان امام (ره) در شمال تهران صورت پذیرفت، نسبت به بانیان قضیه اعلام‌جرم کرد که متأسفانه مورد توجه دستگاه قضایی قرار نگرفت و در پیچ‌وخم‌های بروکراتیک، غیرشفاف و زائد و البته قابل اصلاح دستگاه قضا نادیده انگاشته شده است.
ناشناس